VEELGESTELDE VRAGEN

Voor de meeste sociale media is de minimumleeftijd in België voor een account 13 jaar. Dit is onder andere omdat het moeilijk is voor jonge kinderen om kritisch na te denken over wat ze online zien. Toch zijn er heel wat jongere kinderen die al een account hebben (op bv. TikTok Snapchat, Instagram) hoewel dit eigenlijk niet mag.
Is je kind jonger dan 13 jaar? Dan moet je als ouder de toestemming geven wanneer je kind gebruik wil maken van sociale media. Denk hier goed over na en leg uit aan je kind waarom je die toestemming al dan niet wil geven. Maak samen een profiel aan en hou een oogje in het zeil.
Zorg dat de privacy-instellingen goed ingesteld zijn. Geef mee dat je kind enkel vrienden toevoegt die hij/zij ook offline kent. Breng hen op de hoogte van de risico’s en zorg bijvoorbeeld dat ze vooral wanneer jij in de buurt bent, online gaan.

We spenderen met z’n allen meer en meer tijd online. Ook kinderen. Huiswerk maken, contact met vriendjes, spelletjes, video’s kijken… Heel veel gebeurt online. Het is daarom moeilijk om een richtlijn te geven. Het is vooral belangrijk een goede balans te vinden tussen online en offline activiteiten.
Bij jonge kinderen kan je enkele regels opleggen.
Bij oudere kinderen maak je best samen afspraken. Probeer een gulden middenweg te vinden tussen wat jij als ouder oké vindt, en wat je kind wilt. Maak samen afspraken over: wat, waar, wanneer, hoe lang er naar een scherm gekeken mag worden.
Zie ook: https://www.medianest.be/schermtijd of www.veiligonline.be/socialemedia > Experts aan het woord > video schermtijd

Er zijn geen apps die we echt afraden. Alle apps hebben zowel hun positieve kanten als natuurlijk hun valkuilen. Jongeren gebruiken de meeste apps om in contact te blijven met vrienden of hun sociale netwerk net te vergroten. Het sociaal netwerk is voor hen, net zoals voor ons in de tijd, het allerbelangrijkste. Zoals je zelf al deed, is het belangrijk om aandachtig te zijn en interesse te blijven tonen in wat je kinderen online doen. Zo kan je afwegen of je als ouder hiermee al dan niet instemt of beslist je kinderen wat meer omkadering en aansturing rond het gebruik ervan aan te bieden. Het beste is ook steeds om in gesprek te treden met jouw kinderen om hen jouw zorgen en/of vragen eventueel uit te leggen, maar eveneens eens te horen waarom het zo belangrijk is. Succes!"

Kinderen zijn inderdaad veel en lang bezig op hun smartphone en sociale media. De uitdaging is om een evenwicht te vinden tussen dat online leven en het huiswerk, de familie en offline vrienden. Direct reageren op berichtjes, dat is voor tieners erg belangrijk. Zij hechten heel veel belang aan het contact met vrienden. Maar dan ben je inderdaad de ganse dag bezig het checken van je smartphone. Je kan bv. voorstellen de meldingen van die apps uit te schakelen. Om dan enkele momenten per dag te kijken en antwoorden.
Spreek er ook zeker over met je zoon. Zoek samen, constructief naar een evenwicht, een afspraak, waar jij en hij zich goed bij voelen.

Ga het gesprek aan met je kind en toon interesse. Vraag ze eens wat ze doen, of je er naar mag kijken... Zo hou je een open relatie met je kinderen over dit onderwerp.
Je kan ook afspraken maken met de ouders van het buurmeisje, over wat er al dan niet in een video zou mogen.
Als je écht niet wil dat je kind in de video’s verschijnt, kan je dit wel verbieden. Leg wel goed uit waarom.

Ze promoten zichzelf met selfies en een eigen YouTubekanaal. Ik maak me daar zorgen over. Omdat de druk zo groot is om jezelf te laten "zien".

Kinderen en jongeren zijn zich inderdaad erg bewust van hun online identiteit.
Oudere kinderen maken soms ook privé-accounts aan, omdat ze zich bewust zijn van de hoge standaarden voor bv. de foto’s die mensen online posten. Maar er zijn ook meer en meer mensen die de draak steken met het “perfecte leven” dat mensen vaak online tonen.
Als ouder is het belangrijk om online ‘succes’ ook te nuanceren. Geef je kind mee dat je zelfwaarde niet enkel opbouwt door de likes die je krijgt. Als ouder speel je hier ook een heel belangrijke rol in. Jouw kind moet zijn/haar eigenwaarde thuis kunnen vinden, door veel bevestiging te krijgen.
Zorg er ook voor dat er een goede balans is tussen online en offline activiteiten zoals sport, lezen, spelen... Geef als ouder ook zelf het goede voorbeeld door niet steeds online te willen zijn.

Dit is iets dat je als ouder best zelf bekijkt: wat vind je zelf oké? Mag jouw peuter al eens een spelletje spelen of een video bekijken op een tablet? Dan is dat oké. Begeleid je kind hier wel in: doe het samen, hou een oogje in het zeil…
Vind je jouw kind nog te jong? Wil je dit in jouw gezin nog niet introduceren? Stel dit dan nog even uit. Leg dan ook uit waarom dit nog niet kan. En geef mee vanaf wanneer je dit wel overweegt.

Weet wel dat kinderen op verschillende plaatsen al vroeg in contact komen met digitale media (bv. in de klas of bij vriendjes). Sociale media maken voor een aantal kinderen al deel uit van hun leefwereld.

Het belangrijkste is dat je je kind niet zomaar ‘loslaat’, maar begeleidt in het gebruik van deze digitale tools.
Bij jonge kinderen is wel belangrijk om samen de eerste stappen op sociale media te zetten. Maak samen een profiel aan, zorg dat de privacy-instellingen goed ingesteld zijn. Geef mee dat je kind enkel vrienden uit het echte leven toevoegt. Breng hen op de hoogte van de risico’s en zorg bijvoorbeeld dat ze vooral wanneer jij in de buurt bent, online gaan.
Ga in dialoog met je kind over wat wel en niet kan op sociale media, wat jullie samen aanvaardbaar vinden en wat niet. Stel ook grenzen aan de schermtijd. De grenzen kiezen jullie als ouder zelf. Zorg voor een open sfeer zodat je kind bij jou terecht kan als er iets misloopt.
En zorg ervoor dat er ook voldoende andere activiteiten (hobby’s, buiten spelen) zijn.

Elke app heeft specifieke instellingen. Bekijk zeker samen met jonge kinderen hoe je een bericht kan melden of een persoon kan blokkeren.
Zorg er ook voor dat de privacy-instellingen van het account van je kind goed zijn ingesteld. Voor de meest gebruikte sociale media vind je die terug in onze module over Internet en privacy. Ga naar Tips > Technische tips.

Sociale media maken deel uit van de leefwereld van de kinderen en jongeren. Ze houden er contact met vrienden, het is een manier om zich uit te drukken en om hun persoonlijkheid te ontwikkelen.
Leer je kind om kritisch na te denken over wat hij/zij online post. Een bericht of foto die je vandaag grappig en ongevaarlijk vindt, kan over een paar jaar door anderen verkeerd worden begrepen en geïnterpreteerd. En eens online, is het moeilijk om deze te verwijderen.

Bij jonge kinderen maak je best samen het profiel aan. Zet de eerste stappen op sociale media: Zo ontdekken jullie samen hoe het werkt en kan jij jouw kind aanleren waar ze wel of niet op mogen klikken. Bekijk wat anderen posten en praat hierover. Stel ook samen de privacy-instellingen in.
Je kan ook regels en afspraken maken over wat je kind online mag posten (bv. geen foto’s waarin je huis herkenbaar is, geen foto’s in bikini…).
Bij oudere kinderen wordt de druk groter om online dingen te delen. Als ouder is het belangrijk om online ‘succes’ ook te nuanceren. Geef je kind mee dat je zelfwaarde niet enkel opbouwt door de likes die je krijgt. Als ouder speel je hier ook een heel belangrijke rol in. Jouw kind moet zijn/haar eigenwaarde thuis kunnen vinden, door veel bevestiging te krijgen.
Zorg er ook voor dat er een goede balans is tussen online en offline activiteiten zoals sport, lezen, spelen... Geef als ouder ook zelf het goede voorbeeld door niet alles online te delen.

Online challenges zijn een onderdeel van de online jeugdcultuur. Ze zijn er nu eenmaal, net als popsterren, influencers en vloggers. Je kan ze dus moeilijk verbieden, want er zullen altijd nieuwe challenges zijn.
Zorg voor een open houding naar je kind toe, zodat hij/zij altijd bij jou terecht kan. Bekijk ook of je kind iemand in vertrouwen kan nemen op school of bij iemand anders als hij/zij niet met jou durft praten.
Hou er rekening mee dat groepsdruk ook een rol speelt bij challenges. Praat hierover met je kind: Probeer samen te bedenken hoe je kan voorkomen dat je iets doen wat je eigenlijk niet wil. Praat ook over wat je kan doen als je ziet dat iemand anders iets stom doet. Als je kind zelf iets fout doet, veroordeel dan niet. Bekijk samen hoe je de situatie kan aanpakken.

Voor jonge kinderen is het moeilijk om te weten wie je wel of niet mag toevoegen. Leer je kind daarom om enkel mensen toe te voegen of te accepteren met wie hij/zij al een kwartiertje in het echt heeft gesproken.
Leer je kind om, wanneer er twijfel is, bij jou te rade te komen.

Het is inderdaad niet altijd evident om een evenwicht te vinden binnen een leefgroep. Zoals je zelf aangeeft hebben jullie regels opgesteld rond hun gedrag online, maar merken jullie dat deze niet altijd gevolgd worden. Sociale media en internet maken vandaag de dag deel uit van de leefwereld van kinderen en jongeren en kunnen we dus niet meer wegdenken. Het is de rol van de opvoeders, in de brede zin van het woord, om kinderen en jongeren hierin te omkaderen en hen ook de vaardigheden aan te leren om internet en sociale media op een veilig en verantwoorde manier te gebruiken. Ook jullie kunnen hierin een steentje bijdragen. Ik zou je zeker aanraden eens contact op te nemen met Child Focus. Zij doen veel werk rond veiligheid om het internet en kunnen jullie ondersteunen bij het eventueel verder uitwerken van jullie beleid of kunnen jullie ook tools aanreiken om hier aan de slag rond te gaan. Je kan ze best een mailtje sturen via training@childfocus.org.

Je kan bijvoorbeeld regels of afspraken maken over de momenten waarop zij toegang tot een scherm heeft. Het is vooral belangrijk een goede balans te vinden tussen online en offline activiteiten. Bij jonge kinderen kan je enkele regels opleggen. Bij oudere kinderen maak je best samen afspraken. Probeer een gulden middenweg te vinden tussen wat jij als ouder oké vindt, en wat je kind wilt. Maak samen afspraken over: wat, waar, wanneer, hoe lang er naar een scherm gekeken mag worden. Ook is het interessant om te weten komen wat zij allemaal online doet. Zo kan jij tonen dat je positieve interesse hebt in wat zij zo interessant vindt. Praten over mediagebruik in het gezin is iets wat je vaak doet. Want zij gebruikt het ook dagelijks. Je wil je je dochter graag wil leren om ook iets offline te doen, kan je samen een activiteit doen.

Om het gesprek aan te gaan en een aantal vaardigheden aan te leren of in te oefenen, kan je ook gebruik maken van de STAR tool (https://www.childfocus-star.be/nl/). De tool is specifiek ontwikkeld voor kinderen en jongeren met ASS.
Op basis van verschillende oefeningen kan je werken rond vier verschillende thema’s werken. Neem zeker eens een kijkje."

Je kan bijvoorbeeld regels of afspraken maken over de momenten waarop hij toegang tot een scherm heeft. Het is vooral belangrijk een goede balans te vinden tussen online en offline activiteiten. Bij jonge kinderen kan je enkele regels opleggen. Bij oudere kinderen maak je best samen afspraken. Probeer een gulden middenweg te vinden tussen wat jij als ouder oké vindt, en wat je kind wilt. Maak samen afspraken over: wat, waar, wanneer, hoe lang er naar een scherm gekeken mag worden. Ook is het interessant om te weten komen wat hij allemaal online doet. Zo kan jij tonen dat je positieve interesse hebt in wat zij zo interessant vindt. Praten over mediagebruik in het gezin is iets wat je vaak doet. Want hij gebruikt het ook dagelijks. Je wil je je zoon graag wil leren om ook iets offline te doen, kan je samen een activiteit doen. Om het gesprek aan te gaan en een aantal vaardigheden aan te leren of in te oefenen, kan je ook gebruik maken van de STAR tool (https://www.childfocus-star.be/nl/). De tool is specifiek ontwikkeld voor kinderen en jongeren met ASS. Op basis van verschillende oefeningen kan je werken rond vier verschillende thema’s werken. Neem zeker eens een kijkje."

Ook bij kinderen met autisme is dialoog een eerste stap. Wil jouw zoon op sociale media? Om te kijken of om zelf te doen? Welke sociale media? Praat met hem erover. Maak samen een keuze. Start samen, maak samen een account aan. Als je zoon veel duiding nodig heeft om te begrijpen of interpreteren wat hij ziet, dan is het een goed idee om dat veel samen te doen en te bespreken wat op die sociale media gebeurt. Sociale media kunnen ook een tool zijn om sociaal gedrag van anderen te observeren en te interpreteren.

Beperk in-app:
Veel apps en online games bieden extra diensten – soms heb je die nodig om naar een volgend niveau in de game te gaan – die je kunt kopen met echt geld. Het is belangrijk dat je kind dit weet en beseft dat dit om echt geld gaat.
Je kunt in-app aankopen beperken op je apparaat:
- Op je Android-apparaat open je de Google Play Store-app, tik op Menu > Instellingen en schakel ‘Verificatie vereisen voor aankopen’ in.
- Op je iPhone of iPad ga je naar Instellingen > Algemeen > Beperkingen en schakel ‘In-app aankopen‘ uit.
Bron: https://www.cybersimpel.be/nl/onderwerpen/hoe-kan-ik-mezelf-beschermen-t...

Veel ouders gebruiken zelf sociale media, we delen belangrijke of leuke dingen uit ons leven. Daar hoort jouw kind ook bij. Maar hou hierbij telkens goed de privacy van jouw kind in de gaten. Kinderen hebben ook het recht om zelf (mee) te beslissen welke informatie over hen online staat. Vraag dus aan jouw kind of hij/zij het oké vindt dat je de foto deelt. Erg jonge kinderen kunnen hier natuurlijk niet over oordelen maar je zal verrast zijn hoe snel ze hier toch een mening over hebben. Kinderen van 7 à 8 jaar zijn hier al prima toe in staat. Hoe ouder ze worden, hoe sterker hun mening hierover ook zal worden. Luister hier altijd naar en leg dit niet naast je neer.
Denk bv. na over volgende vragen: Mag iederéén deze foto zien? Is dit nú leuk? En zal het dat later ook nog zijn? Is er naakt te zien?
Bij oudere kinderen kan je ook foto’s van vroeger samen overlopen: is het nog oké dat deze foto’s online staan?

Iedereen heeft het recht om te beslissen of een foto of filmpje gepubliceerd wordt of niet. Je kind moet dus ook aan anderen toestemming vragen om een foto te posten.

Als je phishing bijvoorbeeld in een mail opmerkt, dan ben je goed bezig. Je ziet in dat dit een mail is waar je best niet op ingaat. Klik dan nooit op de link in de mail en bezorg zeker geen persoonlijke informatie.
Ben je het slachtoffer van phishing? Dan contacteer je best gespecialiseerde organisaties zoals www.safeonweb.be of de politie.

Influencers zijn mensen die op sociale media (bv. Instagram, YouTube) veel volgers hebben en hierdoor interessant zijn voor reclamemakers.
Influencers kunnen producten aanprijzen bij hun volgers op verschillende manieren (bv. producten reviewen, kledij dragen, recensies geven…). Soms krijgen ze gratis producten, soms worden ze hiervoor betaald.

Sociale media maken deel uit van de leefwereld van de kinderen en jongeren. Zij gebruiken dit om contact te houden met vrienden, maar ook om nieuwe vrienden te maken. Dit zijn niet altijd mensen met slechte bedoelingen.
Je kind heeft je in vertrouwen genomen, dat is al een goede stap. Geef ook aan dat je het fijn vindt dat je kind je dit vertelt. Het is belangrijk om wat meer informatie over context te krijgen: Kwam je kind dit spontaan vragen? Heeft je kind informatie over de betrokken persoon? Hoe leerden ze elkaar kennen? Zijn er gemeenschappelijke vrienden? Heb je al eens gevideobeld (om zo het gezicht te zien)? Probeer te achterhalen of deze persoon je kind probeert te manipuleren.
Afspreken met een online vriend blijft een groot risico waarvan je kind op de hoogte moet zijn. Het is belangrijk om samen de situatie uit te klaren en te proberen zoveel mogelijk informatie te bekomen. Ga een vertrouwelijk gesprek aan eerder dan te straffen/verbieden. Als je kind wil afspreken met iemand die hij/zij nog online heeft leren kennen en nog nooit in het echt heeft gezien, is het belangrijk volgende tips mee te geven:
1 Ga niet alleen, maar neem iemand mee
2 Spreek overdag en op een openbare plek af
3 Bespreek dit op voorhand met een vertrouwenspersoon

Als je heel jonge kinderen hebt, is het goed om hun paswoord te kennen.
Maar gaandeweg moet je je kind leren vertrouwen en de privacy respecteren. Jouw kind heeft namelijk ook recht op zijn/haar privacy. Daarom is het geen goed idee om hun wachtwoord te kennen. Zorg er wel voor dat je kind altijd bij jou terecht kan. Met een open houding kom je veel verder. Wil je toch bv. een vriendenlijst op sociale media controleren? Doe dit dan samen met je kind.

Een sterk wachtwoord bestaat uit minstens 13 karakters bestaande uit cijfers, letters (zowel hoofdletters als kleine letters) en een teken (+, -, / …). Voor volwassenen, maar zeker voor kinderen is het gemakkelijker om een wachtzin te onthouden, maar kies dan wel een zin die alleen voor jou betekenis heeft en die niet alleen bestaande woorden bevat. Of gebruik de eerste letter van elk woord van een zin als wachtwoord.
Een goed wachtwoord is ook zoals een tandenborstel: je vervangt het regelmatig en deelt het met niemand anders.
Je gebruikt ook best tweestapsverificatie waar mogelijk.
Meer info: www.cybersimpel.be

Je hoeft zelf geen expert te zijn om je kind te begeleiden. Maar een basis van hoe sociale media werken is natuurlijk wel interessant. Hiervoor kan je bv. aan je kind vragen om uit te leggen hoe de sociale media die hij/zij gebruikt, werken. Vraag of je eens mag meekijken om zo de apps te leren kennen. Je kan dan ook samen de privacy-instellingen bekijken. Praat ook met andere ouders over wat hun kinderen online doen.
Zorg ervoor dat je kind altijd bij jou terecht kan, ook wanneer het iets te zien krijgt waar hij/zij van schrikt.

Voor concrete privacy-instellingen kan je de tutorials bekijken op www.veiligonline.be/privacy > tips > technische tips.
In deze online module vind je ook heel wat filmpjes terug waarin zowel kinderen als ouders hun ervaringen delen.

Als je wil te weten komen wat je kind online doet, ga je best het gesprek aan met je kind. Zorg van jongs af aan voor een open houding naar je kind toe.
Als je wil weten wat je kind online doet, kan je hier best over praten. Vraag wat hij/zij online tegenkwam, met wie hij/zij contact had, wat het leukste was… Zoals je ook vraagt over een dag op school of op een hobby.
Je kan online gedrag van je kind beter niet achter de rug controleren. Zo schend je zijn/haar privacy én zorg je voor een vertrouwensbreuk. Wil je het online gedrag van je kind toch controleren, zeg dit dan vooraf.
Wil je toch bv. een vriendenlijst op sociale media controleren? Doe dit dan samen met je kind.

Als je kind nog heel jong (peuter, kleuter) is, kan je wel bepaalde controle systemen gebruiken. Die worden o.a. aangeboden door je besturingssysteem op je smartphone of door internetproviders. Wij kunnen hiervoor echter geen promotie maken.

Elke app heeft specifieke instellingen. Voor de meest gebruikte sociale media vind je die terug in onze module over Internet en privacy. Ga naar Tips > Technische tips. Daar kan je ook tutorials bekijken over hoe je de belangrijkste sociale media veilig kan instellen.
Overloop samen met je kind de instellingen.

Bij jonge kinderen kan je werken met aangepaste of kindvriendelijke apps, bv. YouTube Kids of een app ‘parental control’ (ouderlijk toezicht). Een kind dat nog niet kan lezen en schrijven zal vooral ‘aanklikken’ zonder echt te beseffen waarom het klikt. Vertel ook waarom je deze app gebruikt. Naarmate je kind ouder wordt kan je meer en meer vrijheid geven. Een controle app is voor oudere kinderen minder interessant, want zij slagen er makkelijk in om die te omzeilen. Zorg er daarom voor dat je kind altijd bij jou terecht kan, ook wanneer het iets te zien krijgt waar hij/zij van schrikt. Veroordeel ook niet maar luister naar je kind.
Wanneer je kind – en vooral jonge kinderen – met een nieuw spelletje of app begint is het interessant om het de eerste keren samen te doen. Zo ontdekken jullie samen hoe het werkt en kan jij jouw kind aanleren waar ze wel of niet op mogen klikken. En – mooi meegenomen – zo brengen jullie een beetje kwali-tijd samen door.

VRAGEN
Blijf je na het lezen van deze folder met vragen zitten? Op www.druglijn.be vind je extra informatie. Wil je advies of zoek je hulp? De DrugLijn is er voor jou.

TEST JEZELF
Wordt gamen meer dan een spel? Op www.druglijn.be/gamen bieden we gamers een anonieme en gratis zelftest die helpt nagaan hoe riskant gamegedrag is en meteen een kort advies geeft. Er is een versie voor meerderjarigen en één voor minderjarigen.

HULP
Maak je je zorgen over het gamegedrag van je kind? Soms kan professionele hulpverlening nodig zijn. Die kan helpen het gamegedrag te minderen, andere games te spelen of eventueel te stoppen (al dan niet tijdelijk). Ook achterliggende problemen (school, werk, zich niet goed in zijn vel voelen, eenzaamheid, gebrek aan sociale vaardigheden) kunnen zo worden aangepakt. Weet dat er centra zijn waar je terecht kan voor professioneel advies of een gesprek. De DrugLijn bezorgt jou graag adressen.

Heel wat games zijn gratis te spelen, maar hebben een mogelijkheid tot in-game aankopen. Bijvoorbeeld om je spelervaring te verbeteren, sneller vooruitgang te maken of leuke hebbedingetjes te verzamelen in het spel. Dit noemen we freemium games. Wanneer je meer kans hebt om een spel te winnen als je ervoor betaalt, noemen we dit pay-to-win games.
Het ziet er erg verleidelijk uit wanneer je een game gratis kan spelen of downloaden. Maar zelden is die echt volledig gratis. Het is normaal dat game-ontwikkelaars geld willen verdienen als ze hun spel op de markt brengen, want ze hebben veel geld geïnvesteerd om dat spel te maken. Wanneer ze hun spel gratis aanbieden, kunnen ze toch geld verdienen op 2 manieren:
• In-game aankopen aanbieden
• (verdoken) reclame aanbieden
Kinderen worden verleid om telkens kleine bedragen te betalen als ze al een tijdje gratis aan het spelen zijn. Kinderen beseffen vaak niet dat het om echt geld gaat en dat deze kleine bedragen tot een grote som kunnen leiden.
BELANGRIJK: Koppel je kredietkaart of PayPal niet aan een toestel.

Bron: https://www.medianest.be/zijn-gratis-games-ook-echt-gratis

Je kind kan helemaal opgaan in een spel. En dan is stoppen soms moeilijk. Merk je dat je kind dit lastig vindt, dan pakken jullie het misschien beter anders aan. Afspraken maken kan namelijk op veel manieren.
First things first: probeer niet te roepen of met verwijten te gooien. Als je zelf boos bent, zal je kind ook sneller geneigd zijn om boos te reageren. Zeker als het nog in de adrenaline van de game zit.
Probeer samen met je kind te kijken wat voor hem of haar het beste werkt. Er zijn verschillende opties:
• Afspreken hoe laat je kind moet stoppen
• Afspreken hoe laat je kind aan het laatste spel mag starten
Blijft dit ondanks alles toch moeilijk voor je kind? Dan laat je hem of haar best gewoon even afkoelen. Later kan je vragen waarom je kind er zo boos van werd. Komt het door het spel? Was de tijd te kort? Kon je kind niet alle doelen in de game behalen? Als je beter weet waarom, kan je er beter over praten. Zoek samen naar een oplossing die zowel voor jou als je kind werkt.

Bron: https://www.medianest.be/mijn-kind-wordt-boos-als-het-moet-stoppen-met-g...

Heel wat jongeren spelen graag gewelddadige games. Is dat een probleem? En worden ze hier dan ook zelf agressief van? Het zijn vragen die veel mensen bezighouden.

Waarom spelen jongeren graag gewelddadige games?

Jongeren gaan graag op zoek naar krachtige en emotionele ervaringen. Zo tasten ze hun grenzen af. Ze kijken graag naar actiefilms, spelen contactsporten zoals voetbal en spelen graag gewelddadige games. Het maakt deel uit van jongeren om risico’s op te zoeken, zo vormen ze stap voor stap hun eigen identiteit.
Het lijkt misschien vreemd om voetbal tussen het bovenstaande lijstje te zien staan. Nochtans is het helemaal niet zo onlogisch, want voetbal is best een agressieve sport. We maken ons daar weinig zorgen over. Het geweld op het voetbalplein volgt strikte regels en naast het voetbalveld gelden andere regels. Ouders en jongeren lijken dat goed te beseffen. Voor de meeste jongeren is het geweld in games vergelijkbaar met wat er op een voetbalveld gebeurt. Ze kunnen perfect het onderscheid maken tussen spel en realiteit.

Wordt mijn kind dan niet agressief van gamen?

Of je van gamen agressief wordt, is een vraag die vele mensen bezighoudt. Helaas raken onderzoekers het maar moeilijk eens met elkaar. Sommigen beweren dat wie vecht- en schietspelletjes speelt minder gevoelig wordt voor geweld en het als een doodnormale zaak begint te zien. Anderen zeggen dan weer dat er geen verband bestaat tussen het spelen van gewelddadige games en de mate waarin je zelf agressief gedrag vertoont.
Voor elke studie die het ene beweert, is er wel een onderzoek dat iets helemaal anders zegt. Bovendien is er de vraag hoe je een mogelijk verband moet interpreteren. Leiden spellen met geweld tot een agressieve persoonlijkheid, of spelen mensen met zo’n persoonlijkheid gewoon graag gewelddadige games? Wanneer er effectief een verband wordt vastgesteld, gaat het vaak om een klein aantal mensen. Of jouw kind tot die risicogroep behoort, kan geen enkel onderzoek je vertellen. Je houdt dit best gewoon goed in de gaten door te observeren tot welk gedrag het gamen leidt, zodat je tijdig kan ingrijpen als het toch de verkeerde richting uitgaat. Jij kent je kind het beste, dus probeer in te schatten wat games met hem of haar doen en praat hier samen over als je ongerust bent of merkt dat je kind geweld normaliseert.

Maak je je zorgen over je kind?

• Vraag je kind waarom het geweld in games aantrekkelijk vindt. Misschien gaat het niet over het geweld. Het zou ook kunnen dat je kind het fijn vindt om te zien dat sympathieke personages winnen van personages die het minder fijn vindt. Of misschien geniet je kind van de spanning en actie.
• Praat over de grens tussen fantasie en werkelijkheid. Praat over geweld in games en geweld in het echte leven.
• Geef grenzen als je kind grof taalgebruik hanteert tijdens het gamen. Maak duidelijk dat je dit niet ok vindt.
• Is er echt een probleem? Zoek dan samen hulp

Bron: https://www.medianest.be/maken-games-mijn-kind-agressief-0

Elk spel heeft ratings, zoals de PEGI ratings, die vertellen wat een geschikte leeftijd is voor het game.
Je kan ook via YouTube gameplays en een trailer opzoeken, zodat je als ouder weet wat het spel inhoud.

De meeste kinderen en jongeren die gamen doen dat gewoon voor het plezier. Ze hebben daarnaast nog heel wat andere hobby’s, vrienden en vrijetijdsbestedingen. Het gamen blijft een ontspanning, net als een andere hobby. Het kan af en toe gebeuren dat ze wat langer of vaker spelen om een nieuw spel onder de knie te krijgen, maar andere bezigheden zoals school, werk, relaties, familie en of vrienden worden niet langdurig verwaarloosd.
Een verstoorde balans
Bij een kleine groep kinderen, jongeren en volwassenen geraakt de balans tussen gamen en andere dingen in hun leven helaas grondig verstoord. Dan is er sprake van problematisch gamen of zelfs een gamestoornis.

(Bron: Als kleine kinderen groot worden. Een handige gids over gamen voor ouders. VAD, 2019)

9 jaar is natuurlijk erg jong. Als je zoon dit wil, kan dit enkel met toestemming van jou als ouder. Als je dit zelf toch te vroeg vindt, mag je hier gerust grenzen aan stellen. Je kan dan bv. een leeftijd afspreken vanaf wanneer je zoon dit wel mag.
Als je er zelf nog niet zoveel van kent, kan je bv. al eens kijken naar streams van andere gamers op YouTube of Twitch. Als je zoon toch met streamen mag beginnen, maak je hier best goeie afspraken over. Je vindt heel wat tips hier: https://www.medianest.be/vloggers-checklist

Als er een kredietkaart gekoppeld is aan de games, kan je die best loskoppelen of er een code aan vasthangen. Als er met vouchers gewerkt wordt is het belangrijk om duidelijke limieten af te spreken.
Je kan bijvoorbeeld een bestedingslimiet instellen op het toestel of werken met een prepaidkaart en afspreken dat je kind elke maand een bepaald bedrag mag uitgeven.

Dit is iets wat je best samen bekijk. Je kan ook kijken naar ‘actief iets doen met een scherm’ en ‘passief’ Schoolwerk is dan weer verplicht. Denk ook na over wat jij belangrijk vindt. Maak er dan samen afspraken over. Probeer ook voldoende schermvrije momenten te voorzien.

Probeer de spelletjes die je kind speelt, te leren kennen. Zo kan je inschatten hoelang 1 spel/gevecht duurt. Probeer het spelletje uit te laten spelen om conflicten te vermijden. Indien een gevecht nooit stopt (bv. Fortnite) dan kan je best met tijd werken. Zet een klokje, eventueel in samenspraak met je kind.

Samen afspraken maken kan al vanaf jonge leeftijd. Zelfs bij kleuters kan je al afspraken maken, kleine dan. Bv. als het wekkertje gaat..., als het spelletje gedaan is... Met een 12-jarige kan je zeker al een deftig gesprek over gamen voeren en de nodige afspraken maken en overeenkomen.
Je kan bv. als ouder én als kind even nadenken over wat voor jou belangrijk is. Probeer dan samen tot een compromis te komen.

Het is moeilijk om een concrete richtlijn te geven. Hoe lang je kind mag gamen, hangt af van heel wat factoren: vind je kind gamen leuk? Heeft je kind andere hobby’s? Reken je gamen mee onder schermtijd (met bv. ook huiswerk maken, contact met vriendjes, spelletjes, video’s kijken)?
Het is vooral belangrijk een goede balans te vinden tussen online en offline activiteiten.
Bij jonge kinderen kan je enkele regels opleggen.
Bij oudere kinderen maak je best samen afspraken. Zo leer je hen zelf nadenken over hoeveel uur ontspanning er maximaal kan zijn op een schooldag, in het weekend of tijdens een vakantie. Probeer een gulden middenweg te vinden tussen wat jij als ouder oké vindt, en wat je kind wilt. Maak samen afspraken over: wat, waar, wanneer, hoe lang er gegamed mag worden. Leg steeds goed uit waarom je een regel of afspraak belangrijk vindt.

Enkele tips/voorbeelden van regels en afspraken
• Huiswerk en huishoudelijke taken afwerken en dan pas gamen.
• Las voldoende pauzes in.
• Niet gamen vlak voor het slapengaan.
• Hou computer, smartphone, tablet of spelconsole in de huiskamer.
• Zorg voor een goed verlichte en verluchte ruimte.
• Kader gametijd binnen afspraken over andere schermtijd (bijvoorbeeld 2 uur schermtijd (zoals televisie, internet, …), waarvan maximum 1 uur gamen).
• Kondig vooraf het stopmoment aan. Zo kan je kind zijn game of level nog afronden.
• Laat je kind met zijn/haar vrienden afspreken wanneer hij/zij online kan zijn.

Dit hangt af van verschillende factoren: hoe oud is je kind? Wat voor dag is het (schooldag, weekend, vakantie…).
9 op 10 jongeren speelt minstens 1 keer per maand een spelletje. Meer dan helft van de jongeren gamet dagelijks, ook op schooldagen.

Anonieme apps zijn niets nieuws, dus er bestaan er al heel wat. Maar de populairste zijn waarschijnlijk Sayat.me en Sarahah. Ze richten zich vooral op onzekere kinderen die op zoek zijn naar hun eigen identiteit.

Verbieden?
Heeft je kind het bestaan van deze apps ontdekt? Dan voelt het verleidelijk om te zeggen dat het deze onmiddellijk moet verwijderen. Maar dat kan een averechts effect hebben. Beter maak je gewoon goede afspraken en stel je je als ouder open op:
• Stel vragen!
Vraag je kind waarom het een profiel heeft op zulke apps. Wat voor leuke complimenten heeft hij of zij al gekregen? Heeft het ook al minder fijne opmerkingen over zichzelf gelezen?
• Ga samen op ontdekking.
Vraag je kind om je een rondleiding te geven door de app. Laat blijken dat de app nieuw is voor jou en dat je erg benieuwd bent hoe dat allemaal in z’n werk gaat.
• Deel je twijfels.
Geef aan aan je kind dat je je afvraagt of een profiel op dit soort apps wel een goed idee is. En dat je er bent om te praten als het dingen tegenkomt waar het zich niet zo prettig bij voelt.

https://www.medianest.be/wat-als-je-kind-gebruikmaakt-van-anonieme-pestapps

Dat is een moeilijke kwestie. Merkt je kind dit pesten ook op? Dan kan je je kind motiveren om op het pesten te reageren. Maar dat is niet makkelijk voor een kind. Reageren op pesten kan op verschillende manieren, ook door steun te bieden aan het slachtoffer. Als jouw kind zelf niet kan of wil reageren, contacteer je best de school.
Het is beter dat je niet zelf de andere ouder aanspreekt, omdat dit erg gevoelig en emotioneel kan zijn bij de ouders van de pester.

Tieners en kinderen (cyber)pesten vaak omdat ze zich niet goed voelen, thuis of op school. Probeer samen met je kind deze negatieve gevoelens aan te pakken.
Pesten en cyberpesten gebeurt ook vaak binnen een groep. Soms worden tieners aangezet door anderen.
Minimaliseer het pesten niet. Bespreek met je kind hoe het zo ver is kunnen komen en of je kind onder druk werd gezet door anderen. Probeer je in te leven de situatie van je kind, maar maak altijd duidelijk dat het pesten niet OK is. De gevoelens die erbij horen (onzeker, boos zijn …) die mogen er natuurlijk wel zijn.
Leer je kind dat het anderen met respect moet behandelen. Straf je kind op een gepaste manier
Geef je kind de kans het verhaal zelf te vertellen. Stel vragen, luister en laat je kind uitspreken.

Wordt je kind gepest? Heeft je kind gezien dat iemand gepest wordt en weet hij/zij niet wat te doen? Heeft je kind zelf iemand gepest en wilt hij/zij ermee stoppen? Je kind kan erover praten met iemand die hij/zij vertrouwt in de omgeving.
Het is belangrijk dat je kind weet dat hij erover moet praten.

• AWEL
Awel is een hulplijn voor kinderen en jongeren. Je kind kan er bellen, chatten of mailen met vrijwilligers, die zullen luisteren naar je kind en steun zullen bieden. Op hun website kan je kind ook veel ervaringen van andere kinderen en jongeren lezen.

• CLB en CLBchat
Je kind kan contact opnemen met een leerlingenbegeleider van het CLB. Dat kan via een afspraak met het CLB waar de school van je kind mee samenwerkt, of anoniem via de CLBchat.

• JAC
Het JAC helpt jongeren tussen 12 en 25 jaar met al hun vragen en problemen. Je kind kan bij het JAC terecht met elke vraag of probleem. Bij de meeste JAC’s kan je kind gewoon binnenstappen en zijn/haar verhaal vertellen. Je kind kan ook bellen, mailen of chatten met het JAC.

• WAT WAT
Is je kind tussen 11 en 24 jaar? Dan kan het altijd terecht bij WAT WAT. WAT WAT helpt veelgestelde vragen van jongeren te beantwoorden. Dat doen ze met antwoorden en echte, herkenbare en inspirerende verhalen en filmpjes van andere jongeren. Ook (cyber)pesten is één van de thema’s die op WAT WAT aan bod komen.

• 1712
1712 is de hulplijn voor geweld. Ook pesten kan soms vormen van geweld aannemen, zoals bv herhaaldelijk uitschelden, spullen afnemen of fysiek geweld. Wil je kind hierover iets kwijt of om hulp vragen, dan kan het terecht bij 1712.

• Tejo
Tejo zijn verschillende therapeutische centra in Vlaanderen waar jongeren tussen 10 en 20 jaar gratis en anoniem terecht kunnen voor hulp. Ziet je kind het even niet meer zitten, dan kan het aankloppen bij een Tejo in de buurt.

• OverKop
Dit zijn 5 huizen in Mechelen, Oostende, Gent, Tienen en Genk waar je kind terechtkan voor een luisterend oor en therapeutische hulp.

• Vind-een-psycholoog.be
Op vind-een-psycholoog kan je kind makkelijk en snel een psycholoog in zijn/haar buurt vinden.

Je gaat best met zoveel mogelijk bewijsmateriaal in gesprek met de school en het CLB. Volgt er geen reactie naar wens, dan moet je je richten tot de onderwijskoepel van de school. Daar richt je je best tot de hoofdverantwoordelijke.
Je kan het probleem ook aankaarten via de klachtenlijn op www.kinderrechten.be. Er zal dan vanuit het kinderrechtencommissariaat initiatief worden genomen (bemiddelend).
Je probleem kan ook bij de politie worden neergelegd in de vorm van een klacht. Zorg in dat geval ook voor 'bewijsmateriaal'.
Hou er wel rekening mee dat dat bv. inschakelen van de politie ook een grote indruk kan nalaten op je kind. Bespreek dit dus zeker met hem/haar.

Van zodra het functioneren van je kind belemmerd wordt en zijn/haar welbevinden in het gedrang komt, kan je best verdere stappen ondernemen. Dat is een grens die je best samen met je kind bekijkt. Je kan dan de school inlichten, op voorwaarde dat dit in veiligheid, verbondenheid en vertrouwen kan natuurlijk. Dit hoeft niet de eigen klasleerkracht te zijn, maar bv. de zorgjuf of iemand waar je kind vertrouwen in heeft.
Er wordt afgeraden om andere ouders zelf rechtstreeks aan te spreken. Dan kom je heel snel in een defensief discours waarmee je niet altijd vooruit geraakt. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je in een afwachtende rol moet gaan zitten. Je kan dus best het gesprek met de school (klasleerkracht, directie, eventueel CLB) aangaan en daar duidelijke afspraken maken wat de volgende stappen zijn die genomen zullen worden.

Niet enkel op korte termijn, maar ook op lange termijn kan (cyber)pesten gevolgen hebben. Volwassenen die tijdens hun tienerjaren ge(cyber)pest werden, lopen een groter risico op mentale gezondheidsproblemen. Voorbeelden van deze problemen zijn depressie, eenzaamheid, een laag zelfbeeld of sociale angst (bang zijn dat iedereen negatief over je denkt).
Ook passen slachtoffers van (cyber)pesten vaak hun gedrag aan. Alles wat vroeger ooit tot het pesten heeft geleid (uiterlijke kenmerken, voorkeuren, bepaald gedrag…), proberen ze - zélfs als volwassene - te vermijden.
Voormalige slachtoffers zijn ook meer op hun hoede voor het delen van persoonlijke informatie en ze proberen conflicten te vermijden.

Weerbaarheid is natuurlijk het resultaat van een heel proces van werken aan haar persoonlijkheid. Als je als ouder in nauw contact blijft met je kind, en bespreekbaar houdt wat er gebeurt in zijn/haar sociale kring, kan je veel problemen voorkomen. Een assertiviteitstraining kan daarbij ook een goede tip zijn.

Wat kan je doen?
• Stel je kind gerust
• Blijf zelf ook rustig
• Neem het cyberpesten ernstig
• Gebruik pestberichten als bewijsmateriaal
• Zoek hulp
https://www.medianest.be/5-tips-voor-als-je-kind-slachtoffer-van-cyberpe...

Stappenplan Cyberpesten (klik en print)
Dit is als je weet dat je kind slachtoffer is.
https://www.medianest.be/stappenplan-cyberpesten

Cyberpesten in de wet
Zie https://mediawijs.be/dossiers/dossier-cyberpesten/cyberpesten-wet

Ouders kennen doorgaans hun kinderen het beste. Ze zijn dan ook de eersten die kunnen opmerken dat hun kind zich anders gaat gedragen.
Slachtoffers van cyberpesten vertonen vaak volgende tekenen:
• Tekenen van depressie, woede, stress of angst
• Dalende schoolresultaten
• Minder zin om naar school te gaan
• Minder omgaan met vrienden
• Minder gebruik maken van internet en gsm
Als je kind één of meer van deze tekenen vertoont, dan zou het kunnen dat je kind slachtoffer is van pesten of cyberpesten. In dat geval praat je best met je kind en kan je vragen of er een probleem is.

Praat met je kind over wat online gebeurt: zowel de leuke als de minder leuke dingen.
Goede gespreksstarters om het te hebben over cyberpesten, zijn:
• Gebeurtenissen in het nieuws
• Media-aandacht voor nieuwe app of website
• Getuigenissen over ernstige online problemen die iemand meegemaakt heeft

Het is goed om in gesprek te gaan met je kind over het bekijken van porno. Een open gesprek is beter dan je kind te confronteren of uit te horen. Je kan de beelden die je online vindt in perspectief plaatsen. Je kan vertellen wat porno is: een toneelstukje dat in scène gezet is om de kijker seksueel te prikkelen. Daarbij kan je uitleggen dat de beelden vaak geen realistisch beeld geven van seks en vaak heel vrouwonvriendelijk zijn.
Praten over seks is in het algemeen niet makkelijk. Dat is best te begrijpen. Geef eerlijk aan waar je je zorgen over maakt en waarom je het gesprek wilt aangaan. Gebruik eventueel een filmpje, een artikel, iets uit het nieuws om het gesprek aan te gaan. Reik je kind goede websites aan zoals www.allesoverseks.be met veel info voor jongeren over seksualiteit.

Bespreek de situatie met je kind en oordeel niet.
Wij raden je aan zoveel mogelijk bewijzen te verzamelen en dit te melden bij de politie. Betaal zeker niet! Blokkeer zo vlug mogelijk de afperser en meldt de situatie aan de website waar dit gebeurde. Voor meer informatie kan je terecht bij Child Focus op het nummer 116 000. Zij bekijken samen wat verder mogelijk is.

Sociale media maken deel uit van de leefwereld van de kinderen en jongeren. Zij gebruiken dit om contact te houden met vrienden, maar ook om nieuwe vrienden te maken. Dit zijn niet altijd mensen met slechte bedoelingen.
Je kind heeft je in vertrouwen genomen, dat is al een goede stap. Geef ook aan dat je het fijn vindt dat je kind je dit vertelt. Het is belangrijk om wat meer informatie over context te krijgen: Kwam je kind dit spontaan vragen? Heeft je kind informatie over de betrokken persoon? Hoe leerden ze elkaar kennen? Zijn er gemeenschappelijke vrienden? Heb je al eens gevideobeld (om zo het gezicht te zien)? Probeer te achterhalen of deze persoon je kind probeert te manipuleren.
Afspreken met een online vriend blijft een groot risico waarvan je kind op de hoogte moet zijn. Het is belangrijk om samen de situatie uit te klaren en te proberen zoveel mogelijk informatie te bekomen. Ga een vertrouwelijk gesprek aan eerder dan te straffen/verbieden. Als je kind wil afspreken met iemand die hij/zij nog online heeft leren kennen en nog nooit in het echt heeft gezien, is het belangrijk volgende tips mee te geven:
1 Ga niet alleen, maar neem iemand mee
2 Spreek overdag en op een openbare plek af
3 Bespreek dit op voorhand met een vertrouwenspersoon

Als je kind slachtoffer is van sexting, moet je in de eerste plaats luisteren naar je kind en niet oordelen. Een foto wordt immers meestal eerst binnen een vertrouwensrelatie verstuurd en nadien zonder toestemming verspreid. Indien de foto circuleert op sociale media is het belangrijk dit meteen te rapporteren op het kanaal. Voor meer informatie kan je terecht bij Child Focus op het nummer 116 000. Zij bekijken samen wat verder mogelijk is.

Het versturen van naaktfoto’s is en blijft risicovol. Jongeren ontdekken hun seksualiteit en gaan hiermee experimenteren. Dit zowel offline als online.
Dit is op zich niet seksueel overschrijdend indien dit gebeurt binnen een relatie die reeds een tijdje aan de gang is en waarin beide partners mekaar vertrouwen. Het is belangrijk dat dit tussen deze twee personen blijft en dat beiden zich aan de afspraken houden. Het versturen van een naaktfoto blijft echter risicovol omdat je nooit weet wat de andere ermee gaat doen. Eénmaal de foto verstuurd is, ben je de controle kwijt. Bij een ruzie bv. kan het zijn dat de foto toch doorgestuurd wordt naar andere jongeren.
Het is belangrijk dat de jongere op de hoogte is van de risico’s. De jongere moet weten hoe zich te beschermen, bijv. door onherkenbaar op de foto te staan.
Als een foto zonder toestemming gedeeld of doorgestuurd wordt, kan je zelfs juridische stappen ondernemen.